mieszkać za granicą

См. также в других словарях:

• granica — ż II, DCMs. granicacy; lm D. granicaic 1. «linia zamykająca lub oddzielająca pewien określony obszar; kontur, zarys; linia oddzielająca terytorium jednego państwa od innych» Granica parceli, wsi, miasta, województwa. Granica zasięgu… …   Słownik języka polskiego

• mieszkać — ndk I, mieszkaćam, mieszkaćasz, mieszkaćają, mieszkaćaj «zajmować jakiś lokal, jakieś pomieszczenie jako główne miejsce przebywania, pobytu; mieć mieszkanie, zamieszkiwać; przebywać gdzieś stale albo czasowo» Mieszkać we własnym domu, w hotelu, w …   Słownik języka polskiego

• za granicą — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} nie we własnym kraju, poza jego granicami, w obcym państwie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przebywać, mieszkać, pracować za granicą. Ukrywać się za granicą. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kraniec — m II, D. krańca; lm M. krańce, D. krańców «koniec, kres, granica; krawędź, brzeg, skraj» Mieszkać na krańcu miasta. Pojechać na kraniec świata. Do krańca (po kraniec) horyzontu była pustynia. ◊ Stać na dwóch krańcach «zajmować krańcowo przeciwne… …   Słownik języka polskiego

• kres — m IV, D. u, Ms. kresie; lm M. y 1. zwykle blm, książk. «granica czegoś, jakiejś przestrzeni; kraniec» Step, morze (jest) bez kresu, zda się nie mieć kresu. ∆ mat. Kres zbioru liczb «dwie liczby, między którymi zawierają się wszystkie liczby… …   Słownik języka polskiego

• miedza — ż II, DCMs. miedzadzy; lm D. miedz «wąski pas nie zoranej ziemi między uprawnymi polami, rozgraniczający te pola; granica» Iść miedzą. ◊ Graniczyć, sąsiadować itp. o miedzę «mieszkać w przyległym domu, gospodarstwie, w sąsiedniej wsi itp.» przen …   Słownik języka polskiego

• pogranicze — n I; lm D. y «obszar w pobliżu granicy dzielącej pewne przestrzenie; zwłaszcza: teren nad granicą państwa» Pogranicze etniczne. Pogranicze Warmii i Mazur. Mieszkać na pograniczu. przen. Pogranicze różnych kultur. Utwór z pogranicza liryki i epiki …   Słownik języka polskiego

• rogatka — ż III, CMs. rogatkatce; lm D. rogatkatek 1. «granica miasta u wylotu głównych arterii; niewielki budynek na granicy miasta, gdzie dawniej mieścił się posterunek miejski i gdzie pobierano opłaty wjazdowe» Wolskie, warszawskie rogatki. Rogatki… …   Słownik języka polskiego

• siedzieć — ndk VIIa, siedziećdzę, siedziećdzisz, siedziećdział, siedziećdzieli 1. «znajdować się w pozycji, w której ciało załamane w biodrach spoczywa całym ciężarem na pośladkach, a nogi są zwykle zgięte w kolanach; o zwierzętach: spoczywać całym ciężarem …   Słownik języka polskiego

• miedza — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIc {{/stl 8}}{{stl 7}} wąski, niezaorany skrawek ziemi, rozdzielający sąsiadujące pola uprawne; granica : {{/stl 7}}{{stl 10}}Drzewa rosnące na miedzy. Procesować się o miedzę. Zaorać miedzę.{{/stl 10}}{{stl 18}}ZOB.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• osiedlać się – osiedlić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} zaczynać gdzieś mieszkać; lokować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Osiedlać się na wsi, w mieście, za granicą. Chciał osiedlić się bliżej stolicy. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień